بنیاد آسیائی روسیه” کارزار گسترده ای را علیه سیاست جنگی ولادیمیر پوتین در اوکراین آغاز کرده است. بنا به پژوهش های این بنیاد، پوتین از میان جمعیت ۱۴۴ میلیونی روسیه بیشتر از همه در مناطق دورافتاده ای سربازگیری کرده که مردم آن ها از فقر شدید رنج می برند و به این دلیل برای کسب درآمد بیشتر جان خود را قربانی توسعه طلبی او می کنند.
گزارش جواد طالعی از برلین برای رادیو بین المللی فرانسه: برپایه گزارش “بنیاد آسیائی روسیه” ارتش روسیه در چهار ماه گذشته در جنگ اوکراین قربانیان بی شماری داده، اما تنها تعداد اندکی از قربانیان اهل مسکو یا سن پترزبورگ بوده اند و اکثریت قربانیان را در این مدت سربازانی تشکیل داده اند که از داغستان، مناطق دورافتاده سیبریه و بوریاتین به جبهه اعزام شده اند.
به گزارش روزنامه اتریشی کرونن “بنیاد آسیائی روسیه” در سال جاری با هدف دفاع از اقلیت های آسیائی و بومی روسیه تشکیل شده است. “واسیلی ماتنوف” بنیادگذار این انجمن به روزنامه اتریشی گفته است: “هدف ما، دفاع از حقوق اقلیت های قومی کوچکی است که با خطر نابودی روبرو هستند و از سوی حکومت روسیه مورد تبعیض قرار می گیرند”.
تلاش در راه پایان جنگ
بنیاد آسیائی روسیه در آغاز ماه ژوئیه امسال در اینستاگرام نوشت: “در حال حاضر وظیفه اصلی ما این است که برای پایان دادن به جنگی بکوشیم که همه خلق ها بدون استثنا به آن کشیده شده اند. آمار هولناک غیرنظامیان اوکراین و سربازان وابسته به اقلیت های ملی جان باخته در جنگ مصیبت بار است”.
این پست ظرف سه هفته اول ۱۲۳ هزار “فالوور” داشت و نزدیک به ۱۵٠٠ تن نیز آن را “لایک” کردند. گزارش های حاکی از سربازگیری در مناطق بسیار دور از مسکو و سن پرزبورگ هفته به هفته بیشتر می شوند. این گزارش‌ها می گویند که پوتین تا به حال برای جذب نیروهائی که بتواند آن ها را به خوراک توپ تبدیل کند، بیشتر به سراغ ساکنان فقیر مناطق روستائی و دور از دسترس رفته است.
کرونن تسایتونگ می نویسد که این موضوع را ریچارد مور رئیس سرویس مخفی بریتانیا نیز مورد تایید قرار داده و گفته است: “آنها از شهرهای کارگری سیبریه می آیند و بیشترشان به اقلیت های قومی تعلق دارند. آنها برای ارتش روسیه نقش خوراک توپ ها را بازی می کنند”.
به گزارش پایگاه اینترنتی “واتسون” اوایل ماه آوریل امسال یک نقشه اینترآکتیو در اینترنت منتشر شد که با استفاده از نقشه گوگل و براساس کارت شناسائی ۱۶۷۶ افسر و سرباز روسی اشغالگر شمال کی اف، محل زندگی آن ها را نشان می داد. آنها، آنطور که روزنامه اتریشی می نویسد، از مناطقی بسیار دور در جنوب روسیه و امتداد خط آهن ترانس سیبریه و شرقی ترین مناطق فدراسیون روسیه آمده بودند. محل صدور گذرنامه آن ها اغلب هزاران کیلومتر از اوکراین دور بود.
غرامت یا حق سکوت؟
براساس پژوهش های سازمان “مدیاسونا” که به وسیله کنشگران موسوم به “پوسی ریوت” بنیاد نهاده شده است، تنها تعداد بسیار اندکی از قربانیان روسی جنگ اوکران اهل کلان شهرهای مسکو و سن پترزبورگ بوده اند. آنتون گراشچنکو مشاور وزارت کشور اوکراین نیز تاکید کرده است که روسیه به خانواده قربانیان اندکی که از مسکو و سن پترزبورگ به جبهه رفته و کشته شده اند، سه برابر سربازان اقلیت ها غرامت می پردازد تا آن ها زبان خود را ببندند و درباره مصائب خود حرف نزنند.
کرملین، برای کم اطلاع ماندن شهروندان مسکو و سن پترزبرگ اهمیت زیادی قائل است، زیرا گسترش اعتراض ها در این شهرها است که می تواند پایه های قدرت پوتین و اولیگارش های نزدیک به او را به خطر بیاندازد، در حالی که صدای روستائیان فقیر مناطق دورافتاده به گوش کسی نمی رسد و از نظر پوتین اگر هم بلند شود به راحتی قابل سرکوب است.
بنا به روایت سازمان مدیاتسونا، اغلب سربازان روس کشته شده در جنگ اوکراین از داغستان و بوریاتین روانه میدان شده اند. بوریاتین در گذشته به امپراطوری مغول ها تعلق داشته است. مردم هر دو منطقه در شمار فقیرترین اقلیت های ملی ساکن فدراسیون روسیه و ملحقات خارجی آن هستند. میانگین درآمد در این دو منطقه ۲٠٠ یورو است، در حالی که قرارداد سربازی موقت پول بسیار بیشتری نصیب کسی می کند که آماده باشد جان خود را در جنگی که نمی داند برای چیست به خطر بیاندازد.
کرونن تسایتونگ اتریش با استناد به گزارش پایگاه اینترنتی “Understandingwar.org” می نویسد که در مناطق روستائی تووا و بوریاتین اقلیت های ملی و قومی مدتی است تشکل هائی برای اعتراض به جنگ و جلوگیری از سربازگیری در مناطق خود تشکیل داده اند، در حالی که پوتین همچنان می کوشد از میان گروه های حاشیه ای سربازگیری کند.
مخالفان جنگ در روسیه اکنون امیدوارند که تحرک های تازه در میان اقلیت ها به یک جنبش گسترده علیه جنگی بیانجامد که از دید آن ها نه تنها روسیه و اوکراین، بلکه همه جهان را در پی پاندمی کرونا با بحران و ناامنی روزافزون روبرو کرده است.
