به گزارش الاخبار، سفر اخیر بدر عبدالعاطی، وزیر خارجه مصر به لبنان ـ که یک ماه پس از سفر رئیس دستگاه اطلاعات قاهره انجام شد ـ موجی از واکنش و نگرانی را در میان محافل سیاسی و امنیتی لبنان برانگیخته است.
بر پایه اظهارات منابع بلندپایه لبنانی، پیش از سفر عبدالعاطی، مصر طرحی را به بیروت منتقل کرده بود که بر تعلیق کارکرد سلاح حزبالله و تعهد به عدم انجام عملیات علیه اسرائیل متمرکز بود؛ طرحی که در مقابل، خروج تدریجی ارتش اسرائیل از برخی نقاط اشغالی و آزادی تعدادی از اسرا را وعده میداد.
اما محتوای طرحی که وزیر خارجه مصر اینبار با خود به بیروت آورد، کاملا متفاوت بود. به گفته منابع، قاهره اینبار نه از «تعلیق» بلکه از «خلع کامل سلاح» در جنوب رود لیتانی و آغاز روند خلع سلاح در شمال لیتانی سخن گفته است. این تغییر جهت، از نگاه مسئولان لبنانی، نشاندهنده هماهنگی آشکار مصر با خواستههای تلآویو و واشنگتن است.
عبدالعاطی در دیدارهای جداگانه با رئیسجمهور جوزف عون، نبیه بری، رئیس پارلمان و نخستوزیر نواف سلام تأکید کرده که اسرائیل «تصمیم خود را برای یک عملیات گسترده علیه لبنان گرفته است» و در صورت عدم تسلیم حزبالله، «هیچ سقفی برای میزان حمله وجود نخواهد داشت.»
یک منبع سیاسی حاضر در این نشستها میگوید: «وزیر خارجه مصر با صراحت اعلام کرد که بر اساس آنچه از مقامات اسرائیلی شنیده، حمله احتمالی آینده تنها به حملات هوایی محدود نخواهد بود، بلکه شامل یورش زمینی و هدف قرار دادن صدها نقطه از پیش تعیینشده خواهد شد.»
در حالی که انتظار میرفت مصر نقش یک میانجی بیطرف را بر عهده بگیرد، موضعگیری عبدالعاطی در بیروت از نگاه بسیاری از مقامات لبنانی نشانهای از «همسویی آشکار با مطالبات اسرائیل» بود. برخی مسئولان نیز با تعجب گفتند عبدالعاطی «هیچ پاسخی به پیشنهادهای لبنان نداشت» و تنها «شروط مطرحشده از سوی تلآویو» را منتقل کرد.
آیا اسرائیل برای آغاز مرحله دوم جنگ با رژیم ایران آماده میشود؟
برخی رسانه های حکومتی امروز نوشتند: در محافل سیاسی و امنیتی منطقهای و بینالمللی این برداشت روزبهروز پررنگتر میشود که شمارش معکوس برای «ساعت صفر» حمله احتمالی اسرائیل به جمهوری اسلامی آغاز شده است.
به گزارش الجزیره نت، حدود پنج ماه پس از دور نخست رویارویی مستقیم میان حکومت ایران و اسرائیل، اکنون مجموعهای از نشانهها حاکی از آن است که تنشها بار دیگر در مسیر اوجگیری قرار گرفته و «ساعت صفر» برای آغاز مرحله دوم این نبردِ در حال نزدیک شدن است. در هفتهها ی اخیر، تحولات متعددی در سطوح منطقهای و بینالمللی مشاهده میشود که در کنار هم، تصویری نگرانکننده از احتمال حملهای جدید ترسیم میکنند؛ از جمله:
تحرکات و نوسانهای قابلتوجه در بازارهای جهانی؛
تسریع واشنگتن در تحویل موشکهای نقطهزن با قدرت نفوذ بالا به اسرائیل؛
افزایش فشارهای سیاسی و دیپلماتیک بر دولت جوزف عون در لبنان برای خلع سلاح حزبالله
تماس تلفنی تهدیدآمیز پیت هگست با وزیر دفاع عراق درباره گروههای شبه نظامی وابسته به حکومت ایران؛
تشدید تدابیر امنیتی و نظامی سپاه پاسداران در تنگه هرمز؛
رایزنیهای فشرده اروپایی–آتلانتیک برای آمادهسازی طرحی فوری بهمنظور بازگرداندن بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی به ایران؛
افزایش حساسیت و برخوردهای سختگیرانه با فعالیتهای هستهای جدید تهران؛
شمارش معکوس برای ساعت صفر
دو سال پس از نبرد «طوفان الاقصی»، بنیامین نتانیاهو در پی آن است که ضربهای سنگین تر به شبکه متحدان حکومت ایران در منطقه وارد کند. در جبهه لبنان، دولت اسرائیل صراحتاً بیروت را متهم میکند که در اجرای تعهداتش برای خلع سلاح حزبالله و استقرار ارتش لبنان در جنوب کشور ناکام مانده است و هشدار میدهد در صورتی که مفاد قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت عملی نشود، دامنه حملات خود را تا شمال رود لیطانی گسترش خواهد داد.
ساخت یک دیوار امنیتی جدید توسط ارتش اسرائیل در مجاورت مرزهای جنوب لبنان، نشانهای روشن از عزم نتانیاهو برای توسعه میدان نبرد با حزبالله و جلوگیری از بازسازی زرادخانه موشکی و تسلیحاتی این گروه تلقی میشود. همزمان، هیئتی از وزارت خزانهداری آمریکا اخیراً به بیروت سفر کرده و به دولت لبنان تنها ۶۰ روز مهلت داده است تا گامهای مؤثری برای قطع منابع مالی حزبالله بردارد؛ ضربالاجلی که سطحی بیسابقه از فشار واشنگتن بر ساختار اقتصادی و سیاسی لبنان را بازتاب میدهد.
در عراق نیز، فضای فشار و تهدید در حال تشدید است. در تماس تلفنی میان بیت هگست، وزیر جنگ آمریکا، و ثابت العباسی، وزیر دفاع عراق، هگست هشدار داده که واشنگتن قصد دارد عملیاتی نظامی علیه یکی از کشورهای منطقه انجام دهد و تأکید کرده است که هرگونه واکنش یا پاسخ از سوی گروههای مسلح وابسته به حکومت ایران، با قدرت و شدت پاسخ داده خواهد شد. این وضعیت اضطراری با گزارشهایی از افزایش غیرعادی پروازهای شناسایی در ارتفاع پایین و استقرار تجهیزات جدید در مرزهای ایران و عراق همراه شده است.
در مجموع تلاش تهران برای جبران نواقص گذشته و تقویت همزمان قابلیتهای تهاجمی و دفاعی نیروهای مسلح خود، «زمان» را به عنصری راهبردی تبدیل کرده که دیگر به سود اسرائیل عمل نمیکند. هرچه این روند تقویت نظامی بیشتر ادامه یابد، هزینه و پیچیدگی هرگونه اقدام نظامی احتمالی بالاتر میرود. از همین رو، در محافل سیاسی و امنیتی منطقهای و بینالمللی این برداشت روزبهروز پررنگتر میشود که شمارش معکوس برای «ساعت صفر» حمله احتمالی اسرائیل به حکومت ایران آغاز شده است.
