سایت حکومتی تابناک گفتگویی با شیرین هانتر عضو شورای روابط خارجی آمریکا انجام داده است. هانتر متخصص مسائل سیاسی ایران، خاورمیانه و اسلام سیاسی است. تا پیش از انقلاب ۵۷ ایران، هانتر عضو وزارت امور خارجه ایران بودهاست و پس از آن به ایالات متحده مهاجرت نمود. وی همچنین عضو شورای روابط خارجی امریکاست.
خبرنگار پرسیده چرا جمهوری اسلامی نتوانسته به پولهای بلوکه شده خود که در کره جنوبی بوده و اکنون به قطر منتقل شده دست یابد؟
خانم هانتر می گوید: توافق مه 2023 بیشتر درباره آزادی برخی از شهروندان آمریکایی از جمله سیامک نمازی بود. در مقابل، قرار بود آمریکا اجازه دسترسی ایران به منابع مالی خود را که توسط کره جنوبی و چند کشور دیگر مسدود شده بود، بدهد. با این حال، به محض افشای این تفاهم، مخالفان هرگونه کاهش تنشهای آمریکا و ایران به مبارزه علیه آن پرداختند. در نتیجه، ابتدا ایالات متحده اعلام کرد که این بودجه فقط برای خریدهای بشردوستانه قابل استفاده است و بعداً استفاده از آن را به طور کلی متوقف کرد. این اولین موردی نیست که ایران از توافق با واشنگتن از آن صرف نظر می کند. همین واقعیت که وجوه مسدود شده به جای بازگرداندن مستقیم به ایران، در بانک قطری نگهداری می شد، نشان از جدی نبودن آمریکا در انعقاد این قرارداد داشت. در واقع، تا زمانی که مشکلات اساسی با آمریکا حل نشود، موفقیت هر گونه تفاهم آینده مورد تردید باقی خواهد ماند.
*بر اساس برخی اخبار جمهوری اسلامی و آمریکا در حال مذاکرات غیر مستقیم هستند. به نظر شما چرا این گفتگوها بعد از درگیری مستقیم با اسرائیل شکل گرفته است؟
شیرین هانتر: هدف اصلی ایالات متحده از این تماس ها جلوگیری از درگیری مستقیم بین ایران و اسرائیل بوده است که تقریباً به طور قطع به دخالت آمریکا در سمت اسرائیل منجر می شود. موضوع هسته ای در درجه دوم اهمیت قرار گرفته است.
*آیا ممکن است دولت بایدن در دور دوم به توافقی جدید با ایران دست یابد؟ در این راستا افرادی چون رودز معاون شورای امنیت ملی در دوره اوباما معتقد هستند دولت بایدن باید به توافقی با ایران در دوره دوم دست یابد. ارزیابی شما چیست؟
شیرین هانتر: من شک دارم که بایدن خواهان توافق با ایران در مورد موضوع هسته ای باشد. با جنگ در غزه و افزایش احساسات ضد اسرائیلی در ایالات متحده، بایدن می خواهد به اسرائیل اطمینان دهد. این شامل حفظ ایران به عنوان یک دشمن دائمی است. واقعیت این است که ایالات متحده می داند که ایران برای آینده قابل پیش بینی قادر نیست تهدیدی جدی هسته ای برای آمریکا و یا متحدان منطقه ای آن ایجاد کند. موضوع هسته ای همواره بهانه ای برای فشار بر ایران و به طور بالقوه تغییر رژیم بوده است. تا زمانی که مشکلات دیگر در روابط ایران و آمریکا حل نشود، موضوع هسته ای حل نخواهد شد.
