با درگذشت او که زندگیاش در نوشتن خلاصه میشد ادبیات آلمان یکی از نویسندگان بزرگ و تاریخساز خود را از دست داد.
والزر که به نوشتن تا دم مرگ وفادار ماند، رماننویسی کوشا و پویا بود که از خود رمانهای متعدد، داستانهای کوتاه و نمایشنامههای فراوان بر جا گذاشت.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
او نویسندهای سیاسى با دیدگاههای متفاوت و جنجالبرانگیز بود. مدتى پیشتاز نویسندگان چپ در جبهه مخالفان محافظهکاران و راستگرایان بود که بسیار زودتر از دیگران، پدیده ناسیونالیسم آلمانى را کشف و نقد کرد.
والزر از جمله نویسندگان پیشروی آلمان پس از جنگ، چون گونتر گراس، بل، بوشرت یا لنتس بود. نسلى که بیشتر به زمینههاى پا گرفتن جنگ و مصیبتهاى پس از آن مىپردازد. نسلى که دغدغهاش عدم تعهد و عدم مقاومت پدرانش است.
والزر در آثار خود بیشتر به فرجامى مىپرداخت که ناشى از نبود فداکارى و پایدارى در قبال دیکتاتورى و جنگطلبى است.
بیشتر بخوانید: هولوکاست و “فرهنگ فراموشکردن و از یاد نبردن”
نخستین رمان او “زوجهاى فیلیپسبورگ” نام دارد که پیرامون جامعه مرفه آلمان پس از جنگ نوشته شده است. از دیگر رمانها میتوان به “شرح حال عشق” و “دفاع از دوران کودکى” اشاره کرد.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
والزر فارغالتحصیل ادبیات، فلسفه و تاریخ بود و زبانش به دلیل تغییر لایههاى گفتارى و طنزى پوشیده، جذاب و پیچیده بود. او میگفت، هر نویسنده شخصیتى آسیبدیده دارد که از طریق نوشتن مىخواهد آن را جبران کند.
والزر متولد “بودنزه” یا منطقه دریاچه کنستانس بود. بسیارى از قهرمانهاى کتابهایش اهل همین ناحیهاند که به قول او، خوشبختى در شوربختى را تجربه مىکنند.
والزر در این مورد گفته بود: «زادگاه، مانند زمان است، زمانى که از دست مىرود. زادگاه، دوران کودکى است. وقتى فرد از کودکى و خانههایى که در آن بزرگ شده جدا مىشود ، خاطرات تنها در حافظه و قلب و روح انسان یا جایى در وجود فرد باقى مىمانند، بدون این که از دستبرد در امان باشند.»
نطق والزر هنگام دریافت جایزه ناشران آلمانى در سال ۱۹۹۸ میلادی انتقادها و بحثهاى زیادى به همراه داشت.
والزر بحث “غلبه بر گذشته آلمان” را مورد انتقاد قرار داد و آن را تلاشى بىمعنا و بیمزه خواند. بسیارى او را متهم کردند که مایل به شکافتن موضوع اردوگاههاى مرگ یهودیان در جنگ جهانی دوم، از جمله آشویتس نیست اما والزر بسیار زودتر از دیگران، در دهه پنجاه به نقش و گناه آلمان در این زمینه پرداخته بود.
والزر بر خلاف برتولت برشت، هاینریش بل، گونترگراس و برخی دیگر از نویسندگان معاصر آلمان در ایران چندان شناختهشده نیست. در کنار شماری از مصاحبهها و مقالات والزر، دو رمان به نامهای “ازدواجهای فلیپس بورگ” و “پیچ آخر” نیز به فارسی ترجمه شدهاند.
