۱۳ آذر روز ملی مبارزه با سانسور است. نام‌گذاری این روز توسط کانون نویسندگان ایران ۱۵ سال پیش برای زنده‌نگه‌داشتن یاد دو عضو فعال این کانون، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده بود. آنها دو تن از قربانیان قتل‌های سیاسی موسوم به “قتل‌های زنجیره‌ای” بودند که در آذرماه ۱۳۷۷ توسط عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی انجام گرفت.
کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای که به این مناسبت منتشر کرده یادآور شده است: گذشت زمان و بروز اتفاق‌های گوناگون در حیات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی نشان داد که سانسور به عنوان یکی از صورت‌های اساسی نقض آزادی بیان در زندگی انسان‌ها چه نقش ویران‌گری ایفا می‌کند.»
در این بیانیه ضمن تاکید بر این که “سانسور مکمل همه‌ی شیوه‌های سرکوب است” تصریح شده است: «حاکمیت با استفاده از این ابزار بود که اخبار و اطلاعات واقعی دهه‌ی سراسر سرکوبِ ۶۰ را از دسترس مردم دور کرد؛ با همین ابزار به قلب ماهیت اتفاق‌ها و پدیده‌ها و شخصیت‌ها دست زد و از آنها “هویت” جعلی ساخت، “چراغ”های دروغین برافروخت و به وارونه کردن ارزش‌های انسانی پرداخت؛ با همین ابزار بر فساد گسترده‌ی نهادها و دست‌اندرکارانش و بر فقر روزافزون مردم و تبعات غیرانسانی آن پرده کشید، کشتار ۱۷۶ سرنشین هواپیمای اوکراینی را، پس از سه روز دروغ و انکار، “حادثه” وانمود، بر هر معترض و مخالف و منتقد انگ “جاسوس” و “امنیتی” و “بیمار” زد؛ با همین ابزار تیراژ کتاب را در جامعه‌ای هشتادوپنج میلیونی به ۲۰۰ نسخه رساند، تئاتر را از صحنه خارج کرد، سینمای رسمی را به ابتذال کشاند، سازها را پشت پرده نشاند، بسیاری از هنرمندان را تاراند یا منزوی ساخت، توصیف و گزارش واقعیت‌های اجتماع را توطئه‌ی خبرنگار و گزارش‌گر و عکاس نمایاند و چیزی به نام روزنامه‌ی مستقل باقی نگذاشت، اینترنت را برای مردم به گران‌ترین و آزاردهنده‌ترین اینترنت جهان بدل کرد، امواج پارازیت را به جای تصاویر ماهواره پراکند تا چشم مردم را بر روی جهان ببندد».
در ادامه بیانیه به سرکوب مضاعف زنان هنرمند اشاره شده و این که جمهوری اسلامی با سانسور “پیرامون اخبار دستگیرشدگان اعتراضات خیابانی و زندانیان سیاسی و عقیدتی دیوار کشید و بر خون جاری معترضان در خیابان‌های سراسر کشور خاک پاشید و آن را «هزینه جراحی» رمزگذاری کرد”.
این نهاد صنفی به مقاومت و مبارزه در برابر سانسور هم ادای احترام کرده و نوشته است: «مقاومت در برابر سانسور، عمل به حقِ آزادی بیان است و آنها که چنین می‌کنند حق آزادی خود را به جا می آورند. این یعنی آزادانه زیستن در شرایط استبدادی. تعیین یک روز برای بزرگداشت مبارزه با سانسور بخشی از مقاومت در برابر اختناق است.»
