همایش آکادمی پزشکان ایرانی؛ درمان و فرهنگ در کنار هم

یکصد و هفتمین همایش آکادمی پزشکان و دندانپزشکان ایرانی در آلمان در کلن برگزار شد. در بخش فرهنگی این برنامه یاد سایه، غزل‌سرای دیرپا گرامی داشته و از نیکوکاری‌های دکتر اسد الله یاوری قدردانی شد.آکادمی پزشکان و دندانپزشکان ایرانی در آلمان که ۶۲ سال است با فرستادن کمک‌های بهداشتی و پزشکی به ایران به پیشرفت و گسترش زندگی بهتر در این کشور یاری می‌رساند، امسال در روز ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳ به سرپرستی پروفسور علیرضا رنجبر و با پشتیبانی رضا احمدنژاد از شرکت بیمه “جِنِرالی” همایشی پیرامون تازه‌ترین دستاوردهای پزشکی در رشته‌های گوناگون و امکان بهره‌گیری از آنها در ایران را برگزار کرد و در کنار آن از دیدگاه اجتماعی به ادبیات فارسی پرداخت.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

آقای رنجبر که کاشف نارسایی‌های ناشی از کمبود ماده سلِنیوم در کودکان اروپایی و استاد ممتاز بیماری‌های کودکان، آلرژی و ایمن‌شناسی در بن است، در خوشامدگویی گفت: «آکادمی به خود می‌بالد که کمک‌های خود را مستقیم و مستقل به دست نیازمندان و بیماران کم درآمد در ایران رسانده و می‌رساند».‌

آغازگر بخش نخست برنامه پروفسور امیر مینوی سرپرست بخش گوش و حلق و بینی درمانگاه دانشگاه شهر کلن بود که به بهره‌گیری از روبات‌ها در جراحی‌ها پرداخت و از دقت بی‌سابقه‌ای گفت که روبات‌ها در یافتن بیماری‌ها در حساس‌ترین اندام‌های بدن مانند گوش و حلق و بینی دارند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

سپس پرووفسور گوهر رحیمی سرپزشک بخش زنان دانشگاه کلن از درمان‌های تازه در زمینه ناباروری‌ها سخن گفت. او به تازه ترین امکانات فریز “اسپرم و تخمک” اشاره کرد و گفت: «به این ترتیب کسانی که با سرطان درگیرند می‌توانند باروری خود را به زمانی موکول کنند که بهبود یافته‌اند».

در پایان بخش نخست برنامه، دکتر آزاده گلشاهی که سال‌ها است از جمله با انجمن پشتیبانی از کتابخوانی “با من بخوان” همکاری دارد، از کودکان سخت‌آموز در مناطق محروم ایران گفت و برنامه‌ای را تشریح کرد که به یاری آن کودکان کار و دیگر کودکان محروم، به آموزش و کتابخوانی تشویق می شوند. به گفته او «این کار افزون بر آموزش کودکان از کشیده شدن آنها به راه‌های خلاف و حتی از خشونت علیه آنان جلوگیری می‌کند».

بیشتر بخوانید: بیست سال آکادمی پزشکان و ۶۰ سال ترانه

سخنرانی‌های تخصصی

در بخش دوم برنامه، نخست پروفسور آرش مقدم استاد رشته ارتوپدی در هایدلبِرگ به دستاوردهای تازه دانش بیوتکنولوژی اشاره کرد و گفت که با درمان‌ها و دستگاه‌های نوین در بسیاری از موارد، دیگر نیازی به عمل جراحی ستون فقرات نیست.

سخنران بعدی پروفسور علیرضا میرشاهی از بن بود که از چشم پزشکی نوین و درمان‌های بی سابقه‌ای که در این زمینه به کار می روند گفت.

در پایان این بخش پروفسور رنجبر از آموخته‌ها و یافته‌های خود درباره بیماری کووید ۱۹ سخن گفت و اینکه چگونه می توان به یاری دستاوردهای تازه پزشکی به ۶۵ میلیون مبتلا به پیامدهای بلندمدت این بیماری کمک کرد.

او افزون بر این گفت: «اگرچه همه‌گیری ویروس کرونا این همه نارسایی در جهان پدید آورد، اما کارشناسان را برانگیخت که از درمان‌ها و واکسن‌های ضد این بیماری برای درمان سرطان نیز بهره بگیرند».

از آنجا که مخاطب این بخش برنامه، کارشناسان بودند، سخنرانی‌ها بیشتر جنبه تخصصی داشتند.

بخش فرهنگی

بخش پایانی این برنامه، ویژه فرهنگ و ادب و اعطای دو جایزه بود.

سخنران اصلی بخش فرهنگی همایش پروفسور ناصر کنعانی بود که اگرچه دست بلندی در دانش فیزیک دارد، اما دلش به پژوهش در فرهنگ و ادبیات و موسیقی ایرانی گرم است.

آقای کنعانی به جایگاه بلندپایه زن در شاهنامه فردوسی پرداخت و گفت که اگر فردوسی در اثر خود از ۴۲ پادشاه نام می برد، از ۷۶ زن یاد می‌کند که جز سودابه، همگی خردمند، هنرمند و نمادهای نیکی پایداری، بی باکی، بی‌پروایی و فرزانگی‌اند: «اسدی توسی شاهنامه را به کتاب شاهان تعبیر کرد وگرنه شاه پسوند سترگ هم هست مانند شاهراه، شاهنشین، شاه کلید و جز آن.

شاید کمتر بدانید که آغاز کار شاهنامه، داستان بیژن و منیژه بوده و این داستان را نخست همسر و همبر فردوسی برای او نقل می‌کند و از او می خواهد که آن را به نظم بکشد:

بپیمای می تا یکی داستان / فرو خوانم از دفتر باستان / پس آنگه بگفت ار ز من بشنوی / به شعر آری از دفتر پهلوی».

کنعانی این داستان را انگیزه پدید آمدن شاهنامه دانست.

بخش پایانی

پایان بخش همایش، اعطای بالاترین نشان های شایستگی از سوی آکادمی به پاس هنر و یاد غزل‌سرای ماندگار، سایه به یلدا ابتهاج تسلیم شد.

خانم ابتهاج به عنوان سپاس از چندین پزشک برجسته ایرانی نام برد که همواره در کنار پدرش بودند و با او همراهی کردند: «ما بر آنیم که از خانه پدری یادمان و موزه‌ای بسازیم تا نسل‌های آینده را از آثار و یادبودهای سایه بهره‌ور سازیم».

سپس به پاس نیکوکاری‌های دکتر اسدالله یاوری نشان شایستگی یادشده به ایشان و همسرشان اعطا شد.

سرپرست آکادمی به هنگام اعطای جایزه گفت: «کارهای نیک دکتر یاوری برای ایران و آلمان به شمار درنمی‌آیند. زمانی که او در آلمان مرکز دیالیز ایجاد کرد، تنها سه مرکز دیالیز غیر دانشگاهی در آلمان وجود داشت. او در همان زمان چندین دستگاه دیالیز به روش صفاقی به ایران وارد کرد که در مقایسه با روش پیشین از خطر ایجاد عفونت برای بیمار به هنگام تصفیه خون بسیار می کاهد.

دکتر یاوری افزون بر این پس از زمین لرزه بم یکی از کهن‌ترین مرکزهای کودکان بی سرپرست را در آن شهر بازسازی کرد، در زادگاهش درمانگاه رایگانی برای مردم بی درآمد ساخت و انگیزه ورود چندین دستگاه دیالیز به مناطق محروم ایران شد».

آقای یاوری در پاسخ تنها گفت: «من اگر کاری کرده باشم، همه به خاطر قولی بود که در نوجوانی به پدربزرگم دادم که همواره به مردم میهنم خدمت کنم».

در این همایش حدود ۲۰۰ کارشناس برجسته درمانی، بهداشتی، دارویی و فرهنگی و هنری شرکت کردند.

EnglishGermanPersian