۱۴۰۳/۱۱/۲۰ رکنا
سرایدار مدرسه دخترانه کرمانی با اندوه به وزیر آموزش و پرورش گفت:نمیتوانم سرم را در مقابل خانواده دخترانی که پرپر شدهاند، بالا بگیرم.
آقای شورآبادی، سرایدار مدرسه تیزهوشان، با بغض و گریه در مقابل وزیر آموزش و پرورش گفت:آقای وزیر، من چطور میتوانم سرم را بالا بگیرم و جواب پدر و مادرهای این دختران را بدهم؟
ده سال در این مدرسه سرایدار بودم، و عباس، پسرم، که تازه هفت سالش شده بود، به مدرسه میرفت. حالا نه فقط فرزندم را از دست دادهام، بلکه نمیدانم چطور به چشم این خانوادههای داغدار نگاه کنم. این درد برایم غیرقابل تحمل است.
