۲۱ آبان ۱۴۰۴-کانون حقوق بشر ایران
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۱ آبانماه ۱۴۰۴ – گزارشها از زندان فردیس کرج از مرگ یک زندانی زن ۲۶ ساله به نام سحر شهبازیان (طناز) حکایت دارد؛ مرگی که به گفته منابع مطلع، بر اثر عدم رسیدگی پزشکی و تأخیر در انتقال به بیمارستان رخ داده است. این حادثه بار دیگر زنگ خطر درباره وضعیت بهداشت و مراقبتهای پزشکی در زندانهای زنان را به صدا درآورده است. مرگ سحر شهبازیان و روایتهای متناقض
شامگاه سهشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۴، سحر شهبازیان، زندانی زن در زندان فردیس کرج، جان خود را از دست داد. یک منبع آگاه گفته است: «دلیل واقعی مرگ او ایست قلبی و عدم انتقال به موقع به بیمارستان بود.» با این حال، مسئولان زندان علت مرگ را «اوردوز» اعلام کردند؛ ادعایی که با روایت نزدیکان و برخی شاهدان داخل زندان در تضاد است.
به گفته این منبع، سحر شهبازیان در پروندهای با اتهام قتل بازداشت شده بود اما در جریان دادرسی مشخص شد که او قاتل نبوده است. با وجود روشن شدن حقیقت، وی همچنان در بازداشت باقی ماند و در شرایط مبهمی جان باخت.
این مرگ در حالی رخ داده است که گزارشهای متعدد از زندانهای کشور از نبود امکانات پزشکی، دارویی و درمانی مناسب حکایت دارد؛ موضوعی که در سالهای اخیر منجر به افزایش آمار مرگهای غیرطبیعی در زندانها شده است. بحران مراقبتهای پزشکی در زندانهای زنان
گزارشهای مشابه از زندان قرچک ورامین نیز از وضعیت بحرانی زنان زندانی در آن مکان خبر میدهند. بنا بر اطلاعات منابع حقوق بشری، در طول یک سال گذشته، دستکم ۲۳ زن زندانی در این زندان جان خود را از دست دادهاند.
یکی از این موارد، سمیه رشیدی، زندانی سیاسی بود که چندین بار دچار تشنج شد اما با وجود درخواستهای مکرر، از درمان مناسب محروم ماند و در نهایت در تاریخ ۳ مهر ۱۴۰۴ در بیمارستان درگذشت.
در کنار او، جمیله عزیزی و سودابه اسدی نیز از جمله زندانیانی بودند که به دلیل نبود خدمات درمانی مؤثر، جان خود را از دست دادند. در واکنش به این وضعیت، وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیهای مرگ این سه زن را «نتیجه مستقیم محرومیت بیرحمانه از مراقبتهای پزشکی» دانست و خواستار پاسخگویی مقامات مسئول شد.
