مرتضی عقیلی روایت میکند:«یک روز رفتم منزل کسی دیدم خانه‌ای بالای پنج شش هزار متره دیدم خانه پیتر فالک است دارد گلف بازی میکند. بهم گفت من عاشق این رولز رویسم هستم. مواظب باش دست کثیفت نخورد به بدنه ماشینم. دستکش دست کردم و شروع کردم باز کردن چرخ ماشین. بهش گفتم من فیلم معجزه سیب شما را خیلی دوست داشتم و حقتان بود جایزه اسکار بگیرید اما این فیلم آخر را اگر جای شما بودم بازی نمی‌کردم.»
عقیلی ادامه داد: «بهم گفت تو کی هستی که درباره بازی من اظهارنظر کنی؟ گفتم من هم قبلا توی کار شما بودم. گفت ریل جمع کن بودی یا آپاراتچی؟ گفتم آکتور بودم. بالای هفتاد تا فیلم سینمایی بازی کردم. سه تا فیلم سینمایی ساخته‌ام. من قصه جان اشتان بیک را بازی کرده‌ام. من دایی وانیای چخوف را بازی کرده‌ام. من هم توی مملکت خودم جایزه گرفته‌ام. حالا مجبورم روی ماشین‌ها کار کنم.»او گفت همان موقع پیتر فالک گفته به ماشینم دست نزن و بعد خانمی را صدا زده و گفته دوربین من را بیاور. با او عکس انداخته و گفته دیگر برای کار خانه من نیا. تو همکار و هم‌صنف منی و من خجالت می‌کشم تو برای من کار کنی…
کاربری نوشت: مصاحبه مرتضی عقیلی با فریدون جیرانی رو دیدم و درد کشیدم…
