در چنین شرایطی از یکسو جامعه ایران در وضعیت فوق انفجاری است و از سوی دیگر بحران درونی نظام شدتی بیسابقه و غیرقابل مهار پیدا کرده است. در بحرانیترین سال برای حکومت و پر التهابترین دوران طی ۴دههٔ گذشته برای ایران، همه چیز بیانگر درماندگی خامنهای و تمامیت نظام ولایت و حاکی از ضرورت یک تغییر بنیادین است.
صدیقه وسمقی، پژوهشگر و الهیاتدان برجسته و از منتقدان سرشناس حکومت ایران، در گفتگوی تازهای با روزنامۀ فیگارو هشدار داده است که تلاش جمهوری اسلامی برای تحمیل دوبارۀ حجاب اجباری میتواند به «نابودی نظام از درون» منجر شود. او میگوید جامعه ایران—بهویژه زنان و نسل جوان—از مرحله پذیرش حجاب اجباری گذشتهاند و حکومت دیگر توان اعمال کنترل سابق را ندارد چون جامعهٔ ایران کاملاً دگرگون شده است.
خانم وسمقی که سالها زندان و فشار امنیتی حکومت ایران را تجربه کرده، میگوید سه سال پس از مرگ مهسا امینی و آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی»، مقاومت زنان نه تنها کاهش نیافته بلکه ریشهدارتر و گستردهتر شده است. او تأکید میکند که «زنان ایران امروز حقوق خود را میشناسند و حجاب را نه وظیفهٔ دینی، بلکه ابزار کنترل سیاسی حکومت میدانند.»
به گفتۀ او بسیاری از زنانی که در گذشته از برداشتن روسری هراس داشتند، اکنون بیهراس در خیابانها ظاهر میشوند و زنانی که همچنان حجاب را بنا بر باور شخصی رعایت میکنند، از این تغییرات اجتماعی حمایت میکنند.
به گزارش رادیو فرانسه، خانم وسمقی می گوید که او بخش مهمی از حمایت اجتماعی را از سوی زنان محجبه دریافت می کند از جمله زنانی که در ساختار حکومتی نیز حضور داشتهاند. او روایت میکند که یکی از زنان مشهور و محجبه پس از آزادیاش از زندان علناً به مقامات گفته بود که «اگر به وسمقی تعرض کنند، آنان هم روسری از سر برمیدارند.» به گفتهٔ وسمقی، این تغییر نشانهای از تحولی عمیقتر در جامعه، حتی در میان حامیان سابق حکومت است.
او تأکید میکند که حجاب اجباری اکنون به حوزهٔ قدرت منتقل شده و حتی درون نظام نیز به یکی از جدیترین محورهای اختلاف تبدیل شده است. او میگوید که حکومت «همه ابزارهای سرکوب» را امتحان کرده اما نتوانسته است قانون حجاب را در عمل احیا کند.
