علی دارابی ماهها تحت فشار روحی شدید قرار داشته و به دلیل ناتوانی در تحمل حبس و عملی نشدن آزادی مشروط یا سازوکارهای جایگزین حبس، به نقطه ناامیدی رسیده بود.
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۳ آذرماه ۱۴۰۴ – علی دارابی، زندانی محبوس در زندان فشافویه(تهران بزرگ)، روز چهارشنبه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۴، در پی نوشیدن شربت متادون اقدام به خودکشی کرد. وی بلافاصله به بیمارستان منتقل شد و پس از سه روز درمان، روز شنبه اول آذرماه ۱۴۰۴، بدون تکمیل فرآیند پزشکی و بررسی وضعیت روانی، به بند خود بازگردانده شد.
علی دارابی که با اتهام سرقت دوران محکومیت خود را سپری میکند، بنا بر گفته افراد آگاه، ماهها تحت فشار روحی شدید قرار داشته و به دلیل ناتوانی در تحمل حبس و عدم رضایت شاکی پرونده برای استفاده از آزادی مشروط یا سازوکارهای جایگزین حبس، به نقطه ناامیدی رسیده است. منابع مطلع میگویند وی پیش از این بارها درخواست رسیدگی به وضعیت قضایی و امکان تحمل کیفر خارج از زندان را مطرح کرده بود، اما پاسخی دریافت نکرد.
شرایط طاقتفرسا در زندان فشافویه
به گفته زندانیان، شرایط نگهداری در زندان فشافویه ـ شامل تراکم جمعیت، کمبود امکانات بهداشتی، دسترسی محدود به خدمات رواندرمانی و نظارت ناکافی بر زندانیان دارای علائم افسردگی ـ نقش مهمی در افزایش خودزنی و خودکشی در میان زندانیان دارد. طی ماههای اخیر، چندین گزارش جداگانه درباره افزایش بحران سلامت روان در این زندان منتشر شده است.
سابقه فشار روانی و بحران سلامت در زندان فشافویه
زندان فشافویه، که در سالهای اخیر میزبان شمار زیادی از زندانیان با جرائم عمومی و امنیتی بوده، بارها به دلیل نبود امکانات درمانی، عدم تفکیک جرائم، کمبود کادر متخصص و بیتوجهی به سلامت روان زندانیان مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. برخی کارشناسان، وقوع چنین رویدادهایی را نتیجه سیاستهای تنبیهی و نه بازپرورانه در سیستم زندانداری کشور میدانند.
بیخبری خانواده و درخواست پاسخگویی
خانواده علی دارابی تاکنون توضیح شفافی از مسئولان زندان یا مقامات قضایی درباره وضعیت روانی، روند درمان یا علت بازگرداندن وی به زندان دریافت نکردهاند. آنها نگراناند که در صورت نبود حمایت مناسب، خطر اقدام مجدد به خودکشی یا آسیب جسمی و روحی افزایش یابد.
کانون حقوق بشر ایران – ۱۴۰۴/۰۹/۰۳
