روز جمعه ۳۰ دی در امامزاده عبدالله گرگان مراسم چهلم آیدا رستمی، پزشک عمومیای که در تهران ناپدید شد و در ۲۲ آذر جسد او را به خانوادهاش تحویل دادند، برگزار شد.
بنا به گزارشهای منتشرشده در شبکههای اجتماعی، بهرغم جو شدید امنیتی گروهی از مردم در این مراسم شرکت کردند اما سرکوبگران با یورش خود مانع از تجمع مردم بر سر مزار آیدا رستمی شدند.
مأموران امنیتی شرکتکنندگان را مورد ضربوشتم قرار دادند و شماری از آنها را بازداشت کردند. گفته میشود که برادر آیدا رستمی نیز دستگیر شده است.
آیدا رستمی بهصورت ناشناس در محله اکباتان تهران به معترضان که در اعتراضات مجروح شده بودند، در خانههایشان کمکهای پزشکی میکرد. برخی از منابع مطلع میگویند که او به خانههای مجروحان رفت وآمد داشته تا بتواند کماکان به آنها که نیاز به مراقبتهای پزشکی دارند اما به دلیل نگرانی از بازداشت احتمالی به مراکز درمانی مراجعه نمیکنند، کمک کند.
همانند برخی از کشتهشدگان چند ماه اخیر، روایت حکومت هیچ شباهتی به آنچه از سوی معترضان نقل میشود ندارد. تنها اشتراک نظر در این روایتها زمان مرگ اوست.
گفته شده در غروب غمانگیز روز دوشنبه، خانم رستمی پس از پایان شیفت کاریاش در بیمارستان چمران تهران، در حوالی میدان نوبیناد با مادرش تماس گرفته و گفته که در حال آمدن به خانه است. این آخرین تماس او بوده و روز بعد (سهشنبه ۲۲ آذر) از کلانتری آزادی با خانواده تماس گرفته شده تا با مراجعه به پزشکی قانونی، جسد او را تحویل بگیرند.
در گزارش پزشکی قانونی، اعلام شده که او به دلیل «برخورد جسم سخت» جان باخته است. به نقل از خانواده او گفته شده که «یک طرف صورت این دختر ۳۶ ساله متلاشی بود، چشمش تخلیه وبخیه شده بود و دستش شکسته بود».
از آغاز اعتراضات سراسری، منابع رسمی برای جان باختن کسانی مانند نیکا، سارینا، حدیث، مهرشاد و شماری از جوانان دیگر، دلایلی مانند بیماری روانی یا جسمی، خودکشی، سقوط از ارتفاع، گاز گرفتگی سگ، تیراندازی از بین معترضان، مصرف مواد مخدر و تصادف رانندگی را اعلام کردهاند.
حکومت میگوید او از روی پلی در حوالی آزادی خودش را به پایین پرت کرده و به دلیل خودکشی جانش را از دست داده است. اما کمتر کسی چنین روایتی را در این روزها میپذیرد.
در جریان اعتراضات سراسری ایران که از ۲۶ شهریور پس از کشته شدن مهسا امینی در همه استانهای کشور جریان دارد، دستکم ۵۲۵ تن از جمله ۷۱ کودک کشته شدهاند.
با وجود فشارهای امنیتی، مراسم یادبود جانباختگان اعتراضات در شهرهای مختلف با حضور پرشمار مردم برگزار میشود و در آنها شعارهای ضدحکومتی داده میشود.
