احمد زیدآبادی طی یادداشتی در روزنامه هم میهن نوشت: رسانههای آمریکایی و اسرائیلی این روزها سرشار از گزارشهایی است که از اختلافات عمیق بین دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو خبر میدهند. طبق این گزارشها، ترامپ و نتانیاهو بر سر جنگ در نوارغزه بهخصوص محتوای یک توافق احتمالی با ایران بهشدت اختلافنظر دارند و گفتوگوهای تلفنی آنها بعضاً داغ، چالشی و مجادلهآمیز میشود. وجود چنین اختلافاتی معمولاً مورد انکار منابع دولتی هر دوطرف قرار میگیرد و با اتکا به اظهارنظرهای رسمی نیز بهسختی میتوان مورد معناداری از آن به دست داد.
در اظهارنظرهای رسمی، سران دولت آمریکا بهطور مرتب بر حمایت همهجانبهشان از اسرائیل تأکید میکنند و مقامهای اسرائیلی نیز بهنوبۀ خود حمایت دولت ترامپ از «دولت عبری» را بیسابقه و بیش از هر دولتی در طول تاریخ ایالاتمتحده اعلام میکنند. در این میان تنها اظهارات کریستی نوم، وزیر امنیت داخلی آمریکا شاید قابل تأویل به نوعی اختلاف بین ترامپ و نتانیاهو باشد. او پس از سفر اخیرش به اسرائیل اعلام کرد که «پیام بسیار صریحی» را از جانب ترامپ به نتانیاهو منتقل کرده است.
درواقع این «پیام صریح» درخواست اکید ترامپ از نتانیاهو برای همراه و همنظر شدن با او دربارۀ روند مذاکرات هستهای با ایران و اهمیت اتحاد بین آنها بوده است. طبق گفتۀ خانم نوم، ترامپ به نتانیاهو اطمینان داده است که او «هرگز ایران هستهای را نخواهد پذیرفت و اجازه نخواهد داد ایران به سلاح یا ظرفیت هستهای دست یابد. آمریکا اطلاعات امنیتی درباره ایران را با اسرائیل به اشتراک میگذارد و این تبادل، پایۀ گفتوگوهای راهبردی آنهاست. رئیسجمهور آمریکا خواهان صلح است، اما صلحی که در آن ایران به توان هستهای نرسد.
او همچنین میخواهد نخستوزیر نتانیاهو با این سیاست هممسیر و هماهنگ باشد.» از فحوای کلام وزیر امنیت داخلی آمریکا چنین برداشت میشود که نتانیاهو از «پنهانکاری» تیم ترامپ در مذاکراتش با ایران نگران است و از آن بیم دارد که ترامپ بدون جلبنظر و رضایت اسرائیل، توافقنامهای را با جمهوری اسلامی به امضاء برساند. ترامپ اما در «پیام صریح» خود به نتانیاهو به او اطمینان داده است که قصد پنهان کردن چیزی از اسرائیل یا «دور زدن» دولت آن را ندارد، بنابراین نتانیاهو نباید از روی ترس در روند مذاکرات خرابکاری کند.
درواقع تاکنون در اظهارنظرهای رسمی مقامهای آمریکایی دربارۀ محتوای توافق احتمالی با ایران، نکتهای بیان نشده است که بتوان آن را حمل بر اختلاف معنادار آنها با نخستوزیر اسرائیل کرد. بدون تردید بین دوطرف اختلافهای جزئی و تاکتیکی وجود دارد اما تصور آنکه دولت ترامپ به توافقی با ایران تن در دهد که راستگرایان اسرائیلی آن را یک «توافق بد» بدانند، خیلی دور از ذهن بهنظر میرسد. با چنین شرایطی، گزارش روزانۀ رسانهها از اختلاف بین ترامپ و نتانیاهو اگر به قصد سرگرمی نباشد، امری عمدتاً پوچ و فاقد محتواست!
