سالگرد اعدام ده زن بهائی در شیراز
فیلم زیر: روز ٢٨ خرداد به طوفان توییتری داستان ما یکیست بپیوندید
به مناسبت چهلمین سالگرد اعدام ده زن بهائی در شیراز که همگی به دلیل اعتقادشان در یک شب به دار آویخته شدند به طوفان توییتری جامعۀ جهانی بهائی در روز ۲۸ خرداد بپیوندید. کمپین داستان ما یکیست در بزرگداشت این ده زن، به همۀ زنان ایرانی از اعتقاد و پیشینه‌های گوناگون اختصاص داده شده است، زنانی که امروز در همان مسیر قدم بر می‌دارند و برای آرمان‌های عدالت و برابری جنسیتی در ایران فداکاری می‌کنند.
داستان ما یکیست یک کمپین یک ساله است که در روز ۲۸ خرداد با یک طوفان توییتری (ساعت ۹ تا ۱۱ شب به وقت تهران) اوج می‌گیرد. این کمپین در طول سال با انتشار هفتگی آثار هنری دریافتی و نشست‌ها و پروژه‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی ادامه خواهد یافت.
ما از مقامات دولتی، سازمان‌های غیردولتی، چهره‌های برجسته، حامیان حقوق بشر در ایران و عموم مردم می‌خواهیم که در تقدیر از تلاش‌های دیرینه برای برابری جنسیتی در ایران و مسیر پر فراز و نشیبی که زنان ایرانی در دهه‌ها طی کرده‌اند به ما بپیوندند.
داستان ما یکیست برای دریافت آثار هنری و بیانیه‌های عمومی که داستان مشترک میان گروه‌های مختلف در ایران و فداکاری‌ها و تلاش‌های آنها برای برابری را نشان می‌دهد، فراخوانی منتشر کرده است. تا کنون موجی از آثار هنری از طرف عموم مردم، بیانیه‌های حمایتی از مقامات و افراد برجسته و نشست‌ها و برنامه‌های عمومی گوناگون، توجه گسترده‌ای را به این کمپین جلب کرده است.
این ده زن بهائی به دلیل اعتقاد به آئینی که برابری جنسیتی، وحدت، عدالت و صداقت را ترویج می‌دهد به دار آویخته شدند. در تلاشی بی‌رحمانه برای وادار کردن این زنان به انکار اعتقادشان، اعدام آنها یکی بعد از دیگری در تاریکی شب در حالی که هر یک مجبور به مشاهدۀ اعدام دیگری بود صورت گرفت. هیچ یک از آنها اعتقادش را انکار نکرد.
طوفان‌های توییتری، دورۀ فشرده فعالیت در شبکه‌های اجتماعی با هدف بلند کردن صدا و جلب توجه مخاطبان و حمایت گسترده‌تر است. پست‌ها در این طوفان توییتری باید از هشتگ داستان ما یکیست (به انگلیسی #OurStoryIsOne) استفاده کنند تا به «ترند» شدن هشتگ در فضای آنلاین کمک کنند.
این موج شبکه‌های اجتماعی روز ۲۸ خرداد ساعت ۹ شب به وقت تهران آغاز خواهد شد و برای دو ساعت ادامه خواهد داشت.
پیش‌زمینه
در ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳ )٢٨ خرداد ١٣۶٢(، ۱۰ زن بهائی که اکثر آنها بین ۲۰ تا ۳۰ سال داشتند، از جمله یک دختر نوجوان ۱۷ ساله و یک زن ۵۰ ساله، به دلیل خودداری از انکار دین خود در میدان چوگان شیراز به دار آویخته شدند. این رویداد تکان‌دهنده با بهت و خشم گروه‌های حقوق بشر و مردم عادی در سراسر جهان مواجه شد.
دو شب پیش از آن، شش مرد بهائی (که برخی از آنها بستگان این ۱۰ زن بودند) در همان میدان اعدام شدند. بیش از ۲۰۰ بهائی در سال‌های پس از انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ (١٣۵٧) توسط مقامات ایران اعدام شدند. این اعدامها تنها پس از اعتراضات جهانی متوقف شد، اما آزار و اذیت بهائیان در ایران تا به امروز بدون مجازاتی برای عاملان آن همچنان ادامه دارد.
این ۱۰ زن در ماه‌های آبان و آذر ۱۳۶۱ )اکتبر و نوامبر ١٩٨٢ (دستگیر شدند. بسیاری از آنها ابتدا در بازداشتگاه سپاه نگهداری و سپس به زندان عادل آباد منتقل شدند. آنها تحت بازجویی‌ها و شکنجه‌های سخت سپاه پاسداران قرار گرفته تا ایمان خود را انکار کنند. از حق داشتن وکیل و محاکمه در دادگاه علنی محروم شدند و در نهایت توسط قاضی شرع شیراز به اتهام «صهیونیست بودن»، «جاسوسی» و تدریس کلاسهای کودکان به اعدام با چوبهٔ دار محکوم شدند.
هر یک از این زنان چندین بار با خشونت مورد زورگویی قرار گرفتند تا ایمان خود را انکار کنند و به اسلام بگروند تا از اعدام رهایی یابند. اما هیچ یک از آنها حاضر نشدند بیانیه‌هایی را که مقامات برای آنها تهیه کرده بودند امضا کنند. در ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳ )٢٨ خرداد ١٣۶٢( آنها را مخفیانه به میدان چوگان برده و یکی پس از دیگری و در مقابل یکدیگر به دار آویختند. مرگ این زنان به خانواده‌هایشان اطلاع داده نشد. اجسادشان به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد و نتوانستند بر اساس آداب دینی‌شان خاکسپاری شایسته‌ای داشته باشند. گمان می‌رود که آنها توسط مقامات در قبرستان بهائیان شیراز دفن شده‌اند که بعداً تخریب و در سال ۲۰۱۴ )١٣٩٣( به «ساختمان فرهنگی و ورزشی» تبدیل شد.
اسامی زنانی که در این تاریخ اعدام شدند عبارتند از:
● مونا محمودنژاد، ۱۷ ساله؛
● رویا اشراقی، ٢٣ ساله، همراه با مادرش عزت جانمی اشراقی؛
● سیمین صابری، ۲۴ ساله؛
● شهین (شیرین) دالوند، ۲۵ ساله؛
● اختر ثابت، ۲۵ ساله؛
● مهشید نیرومند، ۲۸ ساله؛
● زرین مقیمی، ۲۹ ساله؛
● طاهره ارجمندی سیاوشی، ۳٠ ساله. همسرش جمشید سیاوشی دو روز پیش‌تر اعدام شده بود؛
● نصرت غفرانی یلدائی، ۴۶ ساله. فرزندش، بهرام یلدائی، دو روز پیش‌تر اعدام شده بود؛
● عزت جانمی اشراقی، ۵۷ ساله، همراه با دخترش رویا، ۲۳ ساله. همسرش، عنایت‌الله اشراقی دو روز پیش‌تر اعدام شده بود.
