منصور امان
گُشایش یک جبهه جدید در اسراییل یا خاک ایران؟
همزمان با آنکه حاکمان ج.ا به گونه فعال و با کارشکنی و بهانه جویی مسیرهای مُسالمت آمیز برای پایان دادن به بُحران هسته ای را سد کرده اند، فعالیتهای جنگ طلبانه آنها در سوریه و لُبنان نیز در حال ایجاد یک کشمکش نظامی جدی است.
در همین راستا رییس سازمان اطلاعاتی اسراییل (موساد) هُشدار داده است که حملات دست نشاندگان ج.ا به کشورش را با حمله مُستقیم به ایران پاسُخ خواهد داد. پس از حملات موشکی گروه نیابتی “جهاد اسلامی” به اسراییل در ماه گذشته (مُرداد)، باندهای بُنیادگرا در غزه دست به انجام رشته حملات پراکنده ای در خاک اسراییل زدند. تل آویو که در گذشته حملات این گونه را در کادر سلولها و افراد مُنفرد طبقه بندی می کرد، اینک از آن به عُنوان یک جنگ سیستماتیک نامُتعارف نام می برد که از سوی رژیم ج.ا هدایت و سازماندهی می شود. حاکمان شرور ج.ا می پندارند که با این اقدامات، جبهه جدیدی علیه اسراییل می گشایند.
اسراییل نیز تا به حال حملاتی را در خاک ایران علیه تاسیسات هسته ای رژیم مُلاها و افراد دخیل در پروژه اتُمی صورت داده است. اما چنین می نماید که با شکست مُذاکرات “احیای برجام” و واقعی شدن تهدید بُمب اتُمی آخوندها، اسراییل زمینه بین المللی برای فراز دادن حملات خود به سطحی دیگر را مُوافق می بیند.
از سوی دیگر، تنشها در یک کانون درگیری دیگر نیز رو به افزایش است. اگرچه تحُرکات بُحران زای ج.ا در سوریه نُکته تازه ای نیست، اما شناسایی ۱۰ مرکز موشکی سپاه پاسداران در این کشور که به تولید انواع موشکهای میان بُرد و دوربُرد اشتغال دارد، از ابعاد و گُستره به مراتب خطرناک تری از این فعالیتها حکایت می کند. تولید و پخش جنگ افزارهای یاد شده، گام دیگری در جهت افزایش درگیریها و کشاندن هرچه بیشتر آن به شهرها و مناطق غیرنظامی در سطح منطقه خاورمیانه است. هدف واقعی ج.ا اما تقویت نیروهای نیابتی اش و به واسطه آنها، افزایش نُفوذ خود در منطقه است که می تواند کارتی برای خرید تضمین امنیتی و مُجوزی برای باجگیری باشد.
ناگفته پیداست که رژیم ولایت فقیه در سطح کلان و میلیارد دُلار برای راه اندازی این تاسیسات و پخش رایگان محصولات آن هزینه کرده و همچنین با توجه به حملات دائمی اسراییل به آنها، مخارج فرسایشی نه چندان اندکی را نیز باید صرف ترمیم، بازسازی، استتار و جُز آن کند. این پول و هزینه ای است که جای خالی آن در زندگی و کسب و کار جامعه، زیرساختارها و خدمات عُمومی حُفره های عمیقی به جا گذاشته و می گذارد.
اما این تنها هزینه ای نیست که رژیم جنگ طلب ج.ا به مردُم ایران تحمیل می کند. گردانندگان آن در حالی مشغول تنش افروزی، راه اندازی جنگهای نیابتی و قرار دادن کشور در برابر خطر درگیری نظامی و جنگ هستند که حتی از تامین امنیت خویش نیز ناتوانند. از این رو در صورت یک درگیری نظامی محدود یا گُسترده با هر حریف منطقه ای یا بین المللی، حاکمان کشور، مردُم ایران را با آسیبها و پیامدهایش به حال خود رها خواهند کرد، همانگونه که آنها را در برابر پیامدهای بُحران اتُمی خود رها کرده اند.
