خیابانهای شهر همدان، از روز سهشنبه، صحنه اعتراضات مردم مستاصل از بیآبی در این سومین ماه تابستان بود و معترضان، شعارهایی در انتقاد از عملکرد مدیران سر میدادند. طبق اخبار و تصاویری که در رسانههای تصویری خارج از کشور پخش و شنیده شد، اعتراضات مردمی در شامگاه چهارشنبه به اوج رسید که این اعتراضات با برخورد نیروی انتظامی مواجه شد.
ارومیه؛ شهر آب و محرومیت از آب
همزمان با قطعی آب شرب در شهرهای شهرکرد و همدان، هموطنان در ارومیه هم طی روزهای گذشته با قطعی طولانی مدت آب شرب مواجه شدند. طبق گزارشی که خبرآنلاین از آذربایجان غربی منتشر کرده، یک شهروند ارومیهای در پیام خود گفته است: «یازده روز است آب منطقه شیخ تپه و تمکین وش، کمفشار است و معمولا آغاز افت فشار در ساعت ۱۶ شدت میگیرد تا ساعات پایانی شب ادامه مییابد.»
طبق گفته این شهروند ساکن در ارومیه، پنجشنبه ۲۷ مرداد از ساعت ۱۰ صبح افت فشار آغاز و سپس آب بهطور کامل قطع شد و پاسخ مسوولان منطقهای شرکت آب این بوده که به دلیل گرمای شدید هوا، مشکل جریان آب خانگی ایجاد شده است.
برای پیدا کردن ریشه در خشکسالی جستوجو نکنید
اعتراضات مردم همدان و شهرکرد و سایر شهرهای گرفتار مشکل بیآبی، دلیلی غیر از فوران تشنگی دارد. استاندار همدان طی روزهای گذشته اعلام کرد که پروژه انتقال آب به شهر همدان از ابتدای دهه 80 آغاز شد و تا امروز، فقط 40 درصد از این پروژه اجرا شده و حالا که سد اکباتان؛ منبع تامینکننده آب مصرفی مردم شهر همدان، بهطور کامل خشکیده و طبق گفته سخنگوی صنعت آب، مقادیر اندک آب باقی مانده پشت این سد هم، آب «مرده و غیرقابل استفاده» تلقی میشود، به نظر میرسد مردم تشنه و مستاصل، معترض به این هستند که اگر امروز، بهانه مسوولان بابت عمل نکردن به تعهدات و تکالیفی که در قبال شهروندان ایرانی داشتند و دارند، تحریم و موانع و مشکلات بانکی و کاهش فروش نفت و کاهش درآمدهای دولت است، 17 سال قبل و 10 سال قبل و 5 سال قبل هم که اثری از تاثیرات فلجکننده تحریم نبود، باز هم مسوولان وقت یادشان میرفت به تکالیف خود در قبال شهروندان عمل کنند و حالا که بحران بیآبی و تشنگی انسان و نبات و زمین به اوج خود رسیده معلوم شده که هر مسوولی که در هر دولتی بر صندلی مدیریت تکیه زده، فقط شعار و وعده به مردم ارایه داده و حالا معلوم میشود که حق شهروندی مردم ایران طی سه دهه گذشته، تا چه حد نادیده گرفته شده است.
دلیل دیگر برای گستردگی اعتراضات آب، رویکرد دولت در برخورد با این اعتراضات است. همان اتفاقی که سال قبل و در برخوردهای امنیتی نیروی انتظامی با معترضان آب در استان خوزستان شاهد بودیم وقتی از اوایل تابستان و در زمانی که گرما و رطوبت هوا در استان نفت و نخیل، چنان اوج گرفته بود که تنفس عادی، نفسگیر میشد، وقتکشی مسوولان در بازکردن دریچه سدها و اقداماتی از جمله خشکاندن تالابهای جنوب غرب کشور و قطع حقابه کشاورزان و سدسازیهای رانتی و منفعتی که در همان زمان به تحمیل «خشکسالی عمدی» تعبیر شد و هزاران معترض تشنه را که بیش از تشنگی خود، عزادار احشام زبان بسته و تلف شده خود؛ تنها سرمایههای زندگیشان بودند، به خیابانها کشاند اما جواب اعتراضات مردمی، برخوردهای شدید نیروی انتظامی بود. رویکرد دولت سبب آن شد که اعتراضات، نهتنها خاموش نشده بلکه به سایر استانها هم سرایت کند چنانکه زبان اعتراض در استانهای گیلان و آذربایجان شرقی و لرستان و تهران هم در حمایت از برادران و خواهران تشنه و مالباخته در خوزستان، گشوده شد و نتیجه اعتراضات آب در تابستان 1400 دستگیری صدها معترض و جان باختن 9 نفر از هموطنان بود.
