بنا بر این گزارش، صادرات نفت ایران از زمان خروج آمریکا از توافق برجام در سال ۲۰۱۸ با تحریم روبه‌رو شد و میزان این صادرات که ۲.۵ میلیون بشکه بود، به زیر یک میلیون بشکه سقوط کرد.

رویترز به نقل از منابع یادشده و “یک منبع مطلع” نوشته است که در ماه میلادی گذشته، ایران به بالاترین رقم صادرات نفت خود پس از شروع تحریم‌ها رسیده و ۱.۶ میلیون بشکه نفت در بازار‌های بین‌المللی فروخته است. این میزان با مقداری از میعانات نفتی و گازی که جمهوری اسلامی در بازارهای بین‌المللی به فروس می‌رساند، مجموعاَ به ۱.۹ میلیون بشکه می‌رسد.

رکورد قبلی در صادرات نفت ایران در ۵ سال گذشته در ماه دی سال گذشته اعلام شد که بالغ بر ۱.۴ میلیون بشکه بود.

این میزان صادرات که عملا با دور زدن تحریم‌ها صورت می‌گیرد، عمدتا به کشورهایی مانند چین و با بهایی ارزان‌تر از بازارهای بین‌المللی فروخته می‌شود.

به‌خصوص تحریم نفتی اروپا علیه روسیه سبب شده که نفت این کشور بیش از پیش به سوی بازارهای آسیایی روانه شود و رقابت بر سر تخفیف‌دهی و جلب مشتری میان ایران و روسیه به یکی از شاخصه‌های بازار غیررسمی نفت در ماه‌های اخیر بدل شود.

گفته می‌شود که ایران برای مقابله با تهاجم نفتی روسیه، نفت خود را با تخفیف هر چه بیشتر می‌فروشد.

رویترز نوشته است که ارقام واقعی صادرات نفتی ایران می‌تواند بیشتر از ارقام یادشده در این گزارش باشد.

اوایل اردیبهشت ماه گذشته جواد اوجی، وزیر نفت جمهوری اسلامی، اعلام کرد که تولید نفت ایران به سه میلیون بشکه در روز رسیده است؛ رقمی که حدود ۳‌ درصد تولید نفت در جهان است و آژانس بین‌المللی انرژی نیز آن را نزدیک به واقعیت عنوان کرد. یک منبع آگاه به رویترز گفته است که تولید ایران کماکان در این سطح باقی مانده است.

افزایش صادرات ایران در حالی روی می‌دهد که اوپک پلاس، شامل کشورهای عضو اوپک و روسیه و چند کشور تولیدکننده نفت دیگر در جهان، برای تثیبت قیمت این ماده خام تولید خود را کاهش داده‌اند. این کاهش با توجه به برآوردها درباره کاهش رشد اقتصادی جهان و ممانعت از اشباع بازار نفت و سقوط قیمت آن صورت گرفته است.

ایران به دلیل تحریم‌ها مشمول مصوبات اوپک پلاس نیست، ولی حالا با میزان نسبتا بالای نفتی که صادر می‌کند می‌تواند به بحث‌ها و مناقشاتی درباره این روند صادرات دامن بزند.

تحریم‌هایی که دور زده می‌شوند

رویترز در ادامه گزارش خود به نقل از سارا وخشوری، بنیان‌گذار و رئیس یک شرکت مشاوره انرژی در واشنگتن، نوشته است که موفقیت ایران در افزایش صادرات به رغم تحریم‌ها به این علت است که “تحریم‌ها وجود دارند، اما احتمالاً به طور کامل اجرا یا نظارت نمی‌شوند”.

گزارش‌های منتشرشده اخیر در نشریاتی مانند نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال حکایت از این دارند که ایران در مذاکرات با آمریکا بر سر یک توافق یا تفاهم احتمالی به جای احیای برجام، خواهان آن شده است که ایالات متحده توقیف کشتی‌های حامل نفت ایران، به خصوص وقتی که پای کشتی‌های طرف ثالثی در کار باشد، ادامه ندهد. این خواست شاید تلویحا ناظر بر تقاضای ایران به افزایش سهل‌گیری ایالات متحده در اعمال تحریم‌ها باشد.

مشکل ایران علاوه بر این که باید برای صدور نفت خود تحریم‌ها را دور بزند، دشواری دسترسی به درآمدهای ناشی از این صادرات هم هست. تحریم‌های بانکی علیه ایران و امتناع این کشور از پیوستن به پروتکل‌های FATF عملا کار انتقال پول به ایران را با مشکل مواجه کرده‌اند و بخش عمده نقل و انتقالات مالی از کانال‌های غیررسمی و سیاه صورت می‌گیرد که خود با توجه به تجربه دوران محمود احمدی‌نژاد بستری برای فساد و حیف و میل درآمدهای ملی ایران به شمار می‌رود.

رویترز در ادامه گزارش خود نوشته است که تا لحظه تنظیم گزارش، وزارت خارجه و وزارت خزانه‌داری آمریکا به پرسش این خبرگزاری درباره این که تا چه حد تحریم‌های ایالات متحده به طور جدی اعمال می‌شوند، پاسخی نداده است.